به گزارش خبرگزاری حوزه، سرکار خانم زهرا ابراهیمی در یادداشتی با موضوع «زنان و لزوم تعادل میان کار و خانواده» آورده است :
وجود تفاوت‌های متعدد طبیعی میان جنس زن و مرد، دین اسلام را ملزم می‌کند تا قوانین و دستورهایش را مبتنی بر همین تفاوت‌ها ارائه دهد.
مردان به دلیل قدرت و توان بیشتری که دارند برای کارکردن مناسب‌اند و به زنان به دلیل ظرافتشان کارهایی سبک‌تر و درعین‌حال دقیق‌تر سپرده شده است.
گاه اما شرایط به‌گونه‌ای پیش می‌رود که میل زنان به حضور در اجتماع بیشتر شده و به دلایل مختلف تصمیم می‌گیرند پابه‌پای مردان به کارکردن مبادرت ورزند و اینجاست که مسئله‌ای به نام لزوم تعادل میان کار و خانواده موضوعیت پیدا می‌کند.
تعادل را می‌توان مبنای اصلی و اساسی آموزه‌های اسلام دانست؛ از همین رو دین اسلام زنان شاغل را به حفظ تعادل میان کار و خانواده دعوت می‌کند و تأکید دارد که مبادا کارکردن زن او را از وظایف اصلی‌اش دور سازد.
در اسلام، خانواده به‌عنوان ستون اساسی جامعه محسوب می‌شود و نقش زن در خانواده و تربیت فرزندان بسیار ارزشمند است. اسلام تأکید می‌کند که تربیت و نگهداری فرزندان از وظایف اصلی و مهم زنان است و این وظیفه نباید به دیگران واگذار شود. زنان به‌عنوان مادران و معلمان اولیه، مسئولیت اصلی در تربیت نسل جدید را بر عهده دارند. آموزش اخلاق، ارزش‌های دینی و اجتماعی، عقلانیت و مهارت‌های زندگی به فرزندان، بخشی از وظایف زنان در اسلام است.
زنان به‌عنوان مادران و همسران، نقش مهمی در تأمین سلامت خانواده و جامعه دارند و درعین‌حال، می‌توانند به‌عنوان نیروی کار در زمینه‌های مختلف شغلی فعالیت کنند. اسلام به زنان توانایی و حق دستیابی به تحصیلات و شغل‌های مختلف را اعطا می‌کند و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به طور مستقل در جامعه فعالیت کنند.
حفظ تعادل در کار و پرهیز از افراط در این امر باعث می‌شود تا زنان قادر به تمرکز بر نقش‌های خانوادگی و مراقبت از فرزندان خود باشند. کارکردن زیاد و در بازه‌های زمانی فشرده، تمرکز زن را تحت‌تأثیر قرار داده و در این شرایط زنان نمی‌توانند با جسم و روحی خسته بر انجام وظایف خویش متمرکز گردند.
از نگاه روان‌شناختی نیز عدم تعادل در این زمینه ممکن است منجر به استرس، اضطراب، خستگی و ناراحتی روانی شود.
از جمله اموری که می‌تواند به‌عنوان راهکار برای این معضل ارائه شود توانایی در مدیریت زمان است. برنامه‌ریزی مؤثر و مدیریت زمان کمک می‌کند تا وظایف کاری و خانگی به‌خوبی مدیریت شوند. برنامه‌ریزی شامل تعیین اولویت‌ها و تخصیص زمان مناسب به هر فعالیت می‌شود. برنامه‌ریزی داشتن در زندگی منجر به مدیریت صحیح زمان می‌شود و زنانی که مدیریت‌کردن زمان را بدانند از آسیب‌های کارکردن و اشتغال در امان خواهند بود.
از دیگر راهکارهایی که می‌تواند به این تعادل کمک کند تنظیم و اصلاح ساختارهای سازمانی است. در خیلی از مشاغل شرایط زنان، مشابه مردان مدنظر گرفته شده و کمیت و کیفیت کار برای زنان و مردان یکسان است این در حالی است که زنان و مردان از توانایی‌های یکسانی در انجام امور برخوردار نیستند.
تعیین اولویت‌ها و تمرکز بر مهم‌ترین وظایف و فعالیت‌ها می‌تواند به زنان کمک کند تا تعادل مناسبی بین کار و خانواده داشته باشند. علاوه بر این لازم است تا در این جریان زنان از حمایت‌های خانوادگی بهره‌مند شوند. همکاری همسر و نزدیکان با زنان شاغل تا حدود زیادی می‌تواند آرامش آنان را تأمین و به حفظ تعادل میان کار و خانواده کمک کند.
برنامه‌ریزی مشترک برای انجام وظایف خانگی و تقسیم کارهای منزل همچون کمک در پخت‌وپز، تمیزکردن خانه، مراقبت از فرزندان و سایر وظایف خانگی نیز از دیگر راه‌های برون‌رفت از این معضل است. ارتباط مداوم با همسر و فرزندان و برنامه‌ریزی برای فعالیت‌های خانوادگی و تفریحات سالم و دید و بازدیدها و... می‌تواند تعادل میان کار و رسیدگی به خانواده را تأمین نماید.
زنان نیز لازم است تا با مراقبت بیشتر از خود از طریق ورزش‌کردن، استراحت نمودن، توجه به بیماری‌های جسمی و روحی و ... به سهل شدن این مسیر ناهموار کمک نمایند.
زهرا ابراهیمی
